ژولی پاتورا: سیلور موریسی که راهی پاریس شد

ژولی پاتورا، سیلور موریسیایی، تمام عمر خود را روی آب گذرانده است، اما هرگز تصور نمی‌کرد که بتواند کشورش را در بازی‌های المپیک نمایندگی کند.
او همچنین تصور نمی‌کرد که بتواند میراث خانوادگی خود را ادامه دهد، زیرا مادرش، پاسکال، در سال 1992 در بارسلونا برای این کشور جزیره‌ای کوچک در رشته بادبانی رقابت کرده بود.
پاتورا جوان‌تر با کسب عنوان قهرمانی مسابقات فرمولاکایت قهرمانی آفریقا در ماه دسامبر، جایگاه خود را در المپیک پاریس تضمین کرد و قرار است به عنوان اولین نماینده قاره آفریقا در رشته فرمولاکایت در بازی‌های تابستانی امسال به فرانسه سفر کند.
اینگونه بود که او به آنجا رسید:
این زن 23 ساله از کایت بردینگ و شنا گرفته تا ویک بوردینگ و اسکی روی آب، همه کارها را انجام داده است و خاطرات فراموش‌نشدنی با خانواده‌اش ایجاد کرده است.و این تجربیات بود که عشق مادام العمر پاتورا را به همه چیزهایی که مربوط به ورزش‌های آبی بود، به وجود آورد.
وی گفت:  ما دوران کودکی بسیار خوش شانسی داشتیم. ما خانه‌ای روبروی ساحل داشتیم، منظورم این است که تقریباً ساحلی وجود ندارد، آب به دیوار می‌خورد!  والدین من به ورزش‌های آبی علاقه داشتند، مادرم به کایت بردینگ و پدرم به اسکی روی آب، بنابراین ما همیشه در آب بودیم. ما قایق داشتیم تا بتوانیم کایت بردینگ و اسکی کردن را یاد بگیریم. من بسیار خوش شانس بودم. دوران کودکی در موریس بسیار جادویی بود.”
تقریباً دو دهه بعد، پاتورا اکنون موریس را در پاریس در رشته فرمولاکایت نمایندگی خواهد کرد، اما با وجود تمام تجربه‌هایش روی آب، روند واجد شرایط شدن چالش‌هایی داشت، زیرا سیلینگ تنها مهارتی بود که در دریا نداشت.
آب‌های ناشناخته پاتورا برای اولین بار پس از یادگیری از هم‌تیمی خود، ژان دو فالبیر، درباره معرفی این ورزش به برنامه المپیک در پاریس 2024، چند سال پیش به کایت فویل علاقه‌مند شد. و با وجود تمام زمانی که تاکنون روی آب گذرانده بود، سفر امیدوار المپیک به پاریس در سال 2021 آغاز شد.
او افزود : آن موقع من نمی‌دانستم چگونه فویل کنم. من دیده بودم که پسرها این کار را در موریس انجام می‌دهند، اما این ورزش برای من بسیار ترسناک بود .  من به مسابقه یا رگاتا علاقه نداشتم. کایت بردینگ بیشتر آرام‌بخش بود و من برای تفریح آن را انجام می‌دادم.
من هرگز واقعاً به سیلینگ علاقه نداشتم. من سیلینگ کمی انجام داده بودم و این باعث شد مسابقه دادن کمی دشوار باشد زیرا من آن تجربه را نداشتم که دیگران ممکن است داشته باشند.
این یک فرآیند یادگیری سخت بود. من می‌دانستم چگونه کایت بردینگ کنم اما با کایت فویل از صفر شروع کردم و یاد گرفتم که ابتدا پشت قایق فویل کنم. در ابتدا ناامیدکننده بود.

غرق شدن یا شنا کردن
اضافه شدن به این چالش، هماهنگ کردن تمرین با مدرسه بود، زیرا او در سال 2019 برای تحصیل در رشته کایروپدی در دانشگاه از موریس به استرالیا نقل مکان کرد.
اما با تلاش‌های خود و حمایت دوستان و خانواده، به ویژه مادرش پاسکال، این زن 23 ساله بر هر چالشی که سر راهش بود غلبه کرد.
او سال گذشته فارغ‌التحصیل شد و اکنون دارای مجوز به‌عنوان یک کایروپراکتور در استرالیا است، در حالی که با موفقیت رویای المپیکی خود را دنبال می‌کند.برای کسی که با مهارت اولیه در زبان انگلیسی به این کشور وارد شد، بد نیست.
این موریسیایی گفت : “خیلی استرس‌زا بود. من در کنار درس خواندن همه این کارها را انجام می‌دادم که نمی‌خواستم متوقف کنم، اما فکر می‌کنم مادرم با تشویق من و گفتن اینکه تا آخر به خودم ایمان داشته باشم، باعث شد به اینجا برسم.“
چون او قبلاً در بازی‌ها حضور داشت، فرصتی که پیش آمده بود را می‌دانست و می‌خواست من هم همان تجربه را داشته باشم.
من همیشه معتقدم اگر فکر می‌کنید می‌توانید انجامش دهید، می‌توانید آن را عملی کنید و اینطور است که من این کار را کردم. همزمان درس خواندن و ورزش کردن امکان‌پدیر است، اما خوشحالم که امسال دیگر نیازی به درس خواندن ندارم و می‌توانم فقط روی ورزش تمرکز کنم!”
موضوعات خانوادگی امسال پاتورا دقیقاً همین کار را خواهد کرد و به عنوان تنها نماینده موریس و آفریقا در مسابقات کایت بردینگ زنان در پاریس 2024 شرکت خواهد کرد.
او همچنین دومین نسل خانواده خود خواهد بود که پس از حضور مادرش در سال 1992 در بازی‌ها شرکت می‌کند و اگرچه در آن زمان هنوز متولد نشده بود، اما دستاورد مادرش تأثیر ماندگاری بر پاتورا جوان‌تر گذاشت.
او یادآوری کرد : “یادمه که مادرم ویندسرفینگ را برای تماشای ما پخش می‌کرد، چون وقتی او این کار را می‌کرد، پیدا کردن تصویر سخت بود.دانستن اینکه المپیک در راه است همیشه هیجان‌انگیز بود، زیرا ما قرار بود آن را به عنوان یک خانواده تماشا کنیم و فکر کردن به اینکه من بخشی از چیزی بسیار بزرگ خواهم بود عجیب است.“
“خیلی هیجان انگیزه. احساس می‌کنم هنوز باور نکردم. نمایندگی موریس افتخار بزرگی است زیرا ما یک جزیره کوچک هستیم، اما ایده نمایندگی کل قاره آفریقا واقعاً هیجان‌انگیز است و من واقعاً افتخار می‌کنم.“