ویرن استرالیایی از عنوان قهرمانی المپیک خود در دینگی مردان دفاع کرد

مت ویرن استرالیایی با یک سیلینگ خوب در رقابت مدال قایق دینگی مردان، از عنوان قهرمانی المپیک خود دفاع کرد.
قهرمان حاکم با برتری ۱۴ امتیازی وارد مسابقه شد و می‌دانست که پاولوس کنتیدس قبرسی تنها سیلوری است که می‌تواند از او پیشی بگیرد.
در ابتدا ویرن تلاش کرد تا با سیلور قبرسی رقابت کند، اما تلاش اول برای مسابقه مدال لغو شد. در مرحله دوم، رهبر ناوگان تصمیم گرفت تمام تلاش خود را بکند و با طوفانی شدن به پیروزی در مسابقه حیاتی دست یافت تا در مارسی به طلا برسد.
این نتیجه به معنای آن است که استرالیا اکنون چهار مدال طلای المپیک متوالی در قایق دینگی مردان را به دست آورده است که با تام سلینگسبی در لندن آغاز شد و با تام بورتون در ریو و ویرن در توکیو و پاریس ادامه یافت.
کنتیدس که در پنجمین بازی‌های المپیک خود شرکت می‌کرد، جادوی لندن ۲۰۱۲ را که در آن مدال نقره کسب کرده بود، دوباره خلق کرد و با عبور از خط پایان درست پشت ویرن، یک نقره المپیک دیگر را به دست آورد.

استفانو پشکیرا که بخشی از برنامه ملل نوظهور جهانی سیلینگ بود، در جایگاه سوم قرار گرفت. با وجود اینکه او در مسابقه مدال در رتبه نهم قرار گرفت، توانست برای حفظ یک برنز معروف برای پرو که اولین مدال المپیک آن‌ها در ۳۲ سال گذشته بود، مقاومت کند.
ویرن گفت : ” سه سال گذشته پر از فراز و نشیب بود، اما ما به کار خود ادامه دادیم. این هفته فقط باید اجرا می‌کردیم و این کار را کردیم.
با انتظار کنار آمدن در برخی مواقع سخت بود، خوشبختانه مجبور نبودیم یک روز دیگر منتظر بمانیم و حالا می‌توانیم جشن بگیریم و کمی خوش بگذرانیم. پدر و مادرم در تمام طول راه به من کمک کردند. مواقعی بوده است که از این ورزش لذت زیادی نبرده‌ام، اما آن‌ها واقعاً کمک کردند، آن‌ها والدین فوق‌العاده‌ای هستند.
انتظارات این بار سخت‌تر بود، زیرا قهرمان حاکم بودم و دو قهرمانی جهانی آخر را کسب کرده بودم. این هدف روی پشت من بود و این جدید و متفاوت بود.»
کنتیدس گفت: ” من از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجیدم، با اشک شوق به سمت ساحل سیلینگ کردم. سپس با همسرم، خانواده‌ام و دوستانم که از من حمایت می‌کردند، بودم. یک مدال المپیک دیگر برای کشورم و آن هم از خودم آمد”.
پشکیرا گفت::” توصیف این احساس سخت است. این کار با تلاش زیاد همراه بود و در طول هفته نتیجه مثبت داد و در نهایت بستن این فصل پس از یک مسابقه سخت، بسیار تسکین‌بخش است.
من سعی می‌کنم یک کمال‌گرا باشم، بنابراین تا زمانی که مطمئن نشوم که این مدال مال من است، جشن نمی‌گیرم، فکر می‌کنم این چیزی است که من را به اینجا رساند. من می‌خواستم از مربیم بپرسم و وقتی او تأیید کرد، احساسات من سر به فلک کشید”.